Trochę się już zdążyłem nablogować, w dobrym więc guście byłoby zacząć polecać kogoś więcej, niż tylko własną, blogerską gębę. A, że trwa jeszcze Share Week, to zdecydowałem się wziąć udział i też kogoś nominować.
Gdy budzę się każdego dnia z rana i mam akurat dobry humor ogarnia mnie niesamowite uczucie szczęścia. Nie z powodu dobrego samopoczucia czy wyspania się, a tylko dlatego, że obudziłem się w mojej własnej hacjendzie na przedmieściach i żaden sąsiad z góry nie boruje mi dziur nad głową.
Żyję na tym świecie już od niemal 26 lat, dokładnie tyle ile gra Wielka Orkiestra, choć ja kończę dopiero w marcu. Jaka jest moją opinia o WOŚP po tych wszystkich latach? Przekonajmy się…
Stary rok już definitywnie zakończony, ale została jeszcze jedna przysłowiowa kropka nad i. Czyli drobna składanka najlepszych wpisów ze wszystkich 12 miesięcy blogowania, a wśród nich teksty szczególnie dla mnie ważne lub które wyjątkowo przyjemnie mi się pisało…
Stary rok w agonii chyli się już ku wystrzałowemu finałowi i aż prosi się by go podsumować. A, że koledzy blogerzy też już takowe piszą lub napisali, toteż gorszy w tym względzie nie będę ;)
W moim ciele irytuje mnie cała masa upierdliwych rzeczy. A tu jakiś przykurcz, a tam krzywa stopa i już nie wspomnę o tym, że bez okularów jestem ślepy jak kret. O dziwo jednak nie przeszkadza mi brak możliwości chodzenia na własnych nogach, o czym dzisiaj Wam opowiem…
Jesień budzi we mnie bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony uwielbiam ten okres za te wszystkie cudowne premiery gier czy seriali, a z drugiej nie znoszę, bo łatwo wtedy o chandrę i choroby. W tym roku wypadło niestety na to drugie…
Dziś obchodzimy Dzień Niepodległości i swoją drogą dziwi mnie, że w Polsce jest to święto o smutnym zabarwieniu, a nie, jak 4 lipca w USA, z fajerwerkami i grillowaniem. Ale to temat na inną okazję, bo dziś, moi mili, pogadamy sobie o idei patriotyzmu.
– Mamoooo! Rzuć mi złotówkę! – brzmi znajomo? Jeśli mieszkaliście za dzieciaka w bloku, tak jak ja, to doskonale wiecie, że z kasą na smakołyki zawsze bywało cienko. Nasze mamy miały nieźle przerąbane przez te wydzwanianie domofonem i wołaniem o datki od swoich latorośli. Moja to już na pewno, ale słodycze zawsze były tego warte…
Ja tam jestem bardzo cierpliwym człowiekiem, ale to, co dzieje się od wielu lat w i wokół mojego domu, nawet samego Dalajlamę wyprowadziłyby z równowagi…